Ποτέ δεν είναι αργά να καταλάβεις έναν αστερίσκο που σημείωνε κάτι το 1993…
H πρώτη φορά που ένας έφηβος επίσημα ακούει για τον κ. Μaslow είναι στην τρυφερή ηλικία των 13-14 ετών. Τότε, μαθαίνεις για πρώτη φορά ότι «κάποιος» ασχολήθηκε με την ιεράρχηση των ανθρώπινων αναγκών και τις κατέταξε, τις κατηγοριοποίησε και δημιούργησε μια πυραμίδα, γνωστή ως "Η Πυραμίδα του Maslow". Στο σχολείο μου άρεσε όταν κάποιος δημιουργούσε σχήματα για να μου εξηγήσει κάτι..είχα φωτογραφική μνήμη και με βοηθούσε..
O Abraham Maslow γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης την πρωταπριλιά (τυχαίο, δεν νομίζω!) του 1908 και μέχρι σήμερα θεωρείται από τους πατέρες της Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας η οποία δίνει μεγάλη βαρύτητα στην προσπάθεια του ανθρώπου να πραγματωθεί, να ολoκληρωθεί..πράγμα που είναι επίσης πολύ της μόδας σήμερα, που όλο και περισσότεροι κάνουν ψυχοθεραπεία, yoga, reiki, διαλογισμό, κ.ο.κ.
Στην τρυφερή εκείνη ηλικία λοιπόν που είσαι μαθημένος να κατεβάζεις αμάσητο ότι σου μαθαίνουν, σε ένα από τα γνωστά κακογραμμένα βιβλία του γυμνασίου εμφανίζεται το σχετικό κεφάλαιο για την Πυραμίδα των Αναγκών.
Εμένα τουλάχιστον από τότε μου είχε κάνει εντύπωση…
Σύμφωνα με τον Maslow λοιπόν, οι ανθρώπινες ανάγκες διαχωρίζονται σε 5 επίπεδα:
- Ανάγκες Επιβίωσης
- Ανάγκες Ασφαλείας
- Ανάγκες Κοινωνικής Αποδοχής
- Ανάγκες Αυτοεκτίμησης
- Ανάγκες Αυτοπραγμάτωσης
Θυμάμαι ότι κάπου στην συγκεκριμένη σελίδα υπήρχε και σχετικός αστερίσκος που επισήμαινε ότι στην αυτοπραγμάτωση φτάνει μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού (νομίζω ένα 2%), έχω φωτογραφική μνήμη-ναι- απλά δεν θυμάμαι αν αυτός ο αστερίσκος υπήρχε στο βιβλίο, ή αν εγώ τον σημείωσα γιατί μας το έλεγε η καθηγήτρια…τέλος πάντων σημασία έχει ότι έτσι κατοχυρώθηκε τότε στο μυαλό μου, αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι της πυραμίδας… ως ένα σημείο στο οποίο για τον ένα ή τον άλλο λόγο, φτάνουν λίγοι…
Η λογική πίσω από την πυραμίδα του Maslow είναι σχετικά απλή και βγάζει νόημα από την πρώτη φορά που την ακούς…η πυραμίδα έχει πέντε σκαλοπάτια και για να ανέβει κάποιος ένα σκαλοπάτι στην Πυραμίδα θα πρέπει να έχει ικανοποιήσει τις ανάγκες της προηγούμενης βαθμίδας πρώτα, as simple as that…
Λογικά λοιπόν ο Maslow ξεκινά από τις Φυσιολογικές/Βασικές Ανάγκες (φαγητό, νερό, αέρας,κτλ.) διότι αν δεν έχεις αέρα, χλωμό το κόβω να σκέφτεσαι τις ανασφάλειές σου…
Αν καλύψεις-λέει- αυτές τις ανάγκες, τότε μπορείς να ανέβεις το σκαλί και να ικανοποιήσεις τις Ανάγκες Ασφαλείας, η ανάγκη δηλαδή της στέγης, της υγείας και της προστασίας γενικότερα. Μέχρι εδώ όλα καλά…και τότε μπορείς να προχωρήσεις στις Ανάγκες Κοινωνικής Αποδοχής όπου βρίσκονται οι κοινωνικές μας σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, η ανάγκη μας να έχουμε φίλους, να ερωτευτούμε και να είμαστε κοινωνικά αποδεκτοί. Απόλυτο κατανοητό και αυτό λοιπόν, αφού όντως αυτές οι ανάγκες έρχονται αφού έχεις καλύψει άλλες βασικότερες. Στο προτελευταίο λοιπόν σκαλί υπάρχουν οι Ανάγκες Αυτοεκτίμησης οι ανάγκες δηλαδή όπου ο άνθρωπος αποζητά την αυτονομία του, προβάλει την ατομικότητα του και προβάλει τις δικές τους αξίες και αρχές. Όντως όταν έχεις ξεκινήσει από την ανάγκη για νερό, και για στέγη, αυτού του είδους οι ανάγκες φαίνονται αν μη τι άλλο πολυτελείς…ακόμα και αν είσαι ένας απλός έφηβος..και καταλήγουμε στο τελευταίο και μικρότερο σκαλοπάτι της πυραμίδας όπου υπάρχουν οι Ανάγκες Αυτοπραγμάτωσης που από τότε μου είχαν κάνει εντύπωση…εκεί ανήκουν όλες εκείνες οι ανάγκες οι οποίες κάνουν το άτομο να νιώθει πλήρης, πραγματωμένος κι ευτυχισμένος.(και υπήρχε και αυτός ο γα***νος ο αστερίσκος για να μην ξεχνιόμαστε…)
Γιατί έκανα όλη αυτή την εισαγωγή τώρα;….
Εδώ και μήνες τριβολίζομαι με το πόσο –μεγαλώνοντας- μικραίνει όλο και περισσότερο το πλήθος του κόσμου με τον οποίο πραγματικά μπορείς να επικοινωνήσεις...Και μου ήρθε η πυραμίδα κατά νου, και πόσο μικρό είναι αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου