We only said goodye with words...

Όταν εργαζόμουν στο Λονδίνο είχα εξυπηρετήσει την Amy η οποία τότε είχε βγάλει το πρώτο της cd και βεβαίως δεν την ήξερα..O συνάδελφός μου ο Lee την είχε αναγνωρίσει και της είχε μιλήσει όσο την εξυπηρετούσα, ενώ εμένα μου έκανε εντύπωση ότι φορούσε παπουτσάκια του μπαλέτου μέσα στο ψωφόκρυο...Όταν το 2007 βγήκε το Rehab, ἐγινε σουπεραγαπημένο μου album και το άκουγα στο repeat...ήταν μια δύσκολη χρονιά το 2007 και αυτό το album μιλούσε κατευθείαν στην καρδιά μου...  Δεν συμβαίνει τόσο συχνά με ένα ολόκληρο album αυτό, συνήθως εἰναι ένα ή δὐο τραγούδια...Σήμερα έμαθα το νέο του θανάτου της στην παραλία και στεναχωρήθηκα τόσο...τελικά θα μας μείνουν πολύ λίγα τραγούδια...

 

I am late! I am late!(?)

Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων…σε καρτούν, σε ταινία, σε παραμύθι …μια ιστορία γραμμένη για να αλλάζει σημασία κάθε φορά που κάποιος την ακούει…Είναι αόριστη και προσαρμόζεται…Η βαλίτσα είναι ακριβώς πίσω μου, μόλις τη γέμισα και σε 2 ώρες φεύγω για το αεροδρόμιο…με το λεωφορείο λόγω της απεργίας των ταξί και το σκυλί παραμάσχαλα…Πακέταρα (πάλι) χωρίς λίστα(!), μια νεοαποχθείσα συνήθεια (τόσο κόντρα ρόλος…) που την επαναλαμβάνω και ο Θεός βοηθός… Σε 3 ωρίτσες πρέπει να φύγω και λέω να μην κοιμηθώ..οπότε.. Η Αλίκη! Στην Αλίκη –από μικρή- με είχαν κερδίσει συγκεκριμένες στιγμές…Το τσάι και ο χορός, τα ζαχαρωτά «Eat Me» και ο λαγός*… Υπάρχουν πολλές απόψεις για το τι μπορεί να αντιπροσωπεύει ο λαγός στο παραμύθι…άλλοι λένε ότι ουσιαστικά η εμφάνισή του «ξεχωρίζει» τα κεφάλαια, άλλοι ότι αναφέρεται στην σημασία των τυχαίων γεγονότων στη ζωή μας, και άλλοι ότι απλά αφορά στην έννοια του χρόνου. Ο χρόνος λοιπόν, και εγώ με μια βαλίτσα από πίσω μου έτοιμη να με πάει στις πολυαναμενόμενες διακοπές όπου σκοπό έχουμε να «αφήσουμε το ρολόι πίσω μας» και άλλα τέτοια τσιτάτα**…

*O λαγός στην ταινία τρέχει φωνάζοντας "I am late! I am late!" και κοιτάει συνέχεια το μεγάλο του ρολόι, και εγώ φεύγω διακοπές!

**Πιστεύω ότι στους νησιώτες θα πρέπει να φαινόμαστε εντελώς κουλοί έτσι όπως φτάνουμε με την ψυχή στο στόμα, αν το δείς σαν εικόνα πρέπει να φαίνεται αστείο…

Woke up this morning...

Οι τελευταίοι 2 μήνες είναι μια εναλλαγή του ροζ και του γκρι…τι να πω…αυτές τις μέρες ξυπνάω με το Woke up this morning των Alabama 3. Δεν είναι από την Alabama, ούτε είναι 3, αλλά είναι τρελλοί και παίζουν απίστευτα. Από τότε που τους είδα πρώτη φορά στο Brixton, έχω ακούσει αυτό το τραγούδι άπειρες φορές...και πολύ δυνατα!Πόσο πολύτιμη είναι η σιωπή όταν όλοι μα όλοι μιλούν…οι μέρες των αγανακτησμένων είναι εδώ και ζήσαμε ένα δύσκολο Ιούνιο….έχω βαρεθεί να διαβάζω, έχω βαρεθεί να ακούω κάθετες απόψεις…προτιμώ να χορεύω σε αυτό το ρυθμό..