Stereotypes(?)

Ορισμός:
Στερεότυπο: συμβατικός και απλουστευτικός χαρακτηρισμός που αποδίδεται στα μέλη μιας ομάδας ανθρώπων και βασίζεται σε γενικεύσεις.
Πάντα με εκνεύριζαν τα στερεότυπα...Εκεί κάπου στην εφηβεία κατάλαβα ότι "κάτι δεν μου πάει" και άρχισαν να κλωτσάνε! Δεν μπορούσα να καταλάβω (α) γιατί υπάρχουν, και (β) γιατί είναι τόσα πολλά! Σε κάθε άνθρωπο διαφορετικά, λιγότερα ή περισσότερα, αλλά πάντα εκεί! Αργότερα στη ζωή μου, κατάλαβα ότι ο λόγος που υπήρχαν είναι γιατί είναι ουσιαστικά "΄κληρονομικά...", τα αποκτάει ο κάθε ένας από τους γονείς του, σαν ένα μικρό χωράφι στη Νάξο...ή σαν ένα παλτό που του το φόρεσαν αλλά δεν του αρέσει, με την διαφορά ότι αφού τα στερεότυπα αυτά τα έχει "κληρονομήσει", μπορεί να μην τα θέλει κιόλας, "σαν αυτό το χωράφι που δεν το θυμάσαι καν πώς είναι"..και τέλος πάντων κάπου αργότερα "πετάει" από πάνω του ορισμένα από αυτά τα στερεότυπα, τα κάνει delete βρε παιδάκι μου...και όλα καλά!!!
και μετά μια μέρα σκέφτεσαι ότι και πάλι όμως έχεις στερεότυπα, σαφώς λιγότερα, αλλά πάλι έχεις, τα δικά σου...και έτσι απαντάς την δεύτερη ερώτηση...το γιατί υπάρχουν τόσα πολλά..... γιατί ακόμα και αυτοί που "δεν έχουν στερεότυπα", έχουν! Ta daaaa!!!!

Bohemian Rapsody(?)

Επέστρεψα από βόλτα στην θάλασσα, τό ΄πα και το ΄κανα τελικά και είχα δίκιο..και άκουγα James στο πήγαινε και Queen στο γύρνα...και ο ορίζοντας ήταν όπως πάντα εκεί έτοιμος, αυτή τη φορά με ήλιο, χωρίς σύννεφα (δεν ξέρω πώς τον προτιμώ)..Νομίζω ότι η βόλτα στην παραλιακή είναι κάθε φορά ξεχωριστή...αναγνωρίσιμη και διαφορετική, αφού σε κάθε στροφή μπορείς να σκεφτείς παλαιότερους ορίζοντες, και σε άλλες καινούριους...μπορείς να ακούς το "I want it all", το "Bohemian Rhapsody" και το "I want to break free", με όποια σειρά θέλεις ή και στο repeat...πάντως είχα δίκιο.

Betty the Dog!

Escaping(?)

Μια εβδομάδα μετά επέστρεψα ανανεωμένη και προβληματισμένη (?)...

Φεύγοντας έγραφα ότι κάποια στιγμή πρέπει να ασχοληθούν οι επιστήμονες με το φαινόμενου όπου *μπίμπ* το σύμπαν μόλις ενημερώνεις ότι σκοπεύεις να πάρεις άδεια..

Ξαφνικά έχεις εκατό χιλιάδες δουλειές που ούτε φανταζόσουν ότι θα προκύψουν και τρέχεις πανικόβλητος/η, φτάνοντας στο αεροδρόμιο με την ψυχή στο γνωστό σημείο...

Επιστρέφοντας λοιπόν από τις διακοπές μου όμως, έχω και άλλο ένα project για την επιστημονική κοινότητα αφού επιθυμώ να ασχοληθεί επιτέλους κάποιος με το φαινόμενο του ότι οι μέρες των διακοπών περνάνε σαν αστραπή...Ναι ναι...το ξέρω, συμφωνεί όλος ο κόσμος...αλλά γιατί...γιατί ..γιατί να συμβαίνει αυτό??? Γιατί όταν είμαι στο γραφείο, σπρώχνω την εβδομάδα με τις μπουνίτσες μου και αυτή δεν προχωράει, και όταν φεύγω οι μέρες περνάνε σαν ένα σφηνάκι...?

Σημειώσεις από το ταξίδι:

Μέσα στην κακοκαιρία, ακολούθησα την συμβουλή της Έλσας, κατευθύνθηκα σε παραλιακό καφέ, όπου ήπια καφέ βλέποντας τα κύματα απέναντί μου, τα άσπρα σύννεφα να τρέχουν και τον ορίζοντα να απλώνεται μπροστά από το φλιτζάνι μου...

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να βλέπει αυτές τις εικόνες...σβήνει το μυαλό σου...αδειάζεις...

Θα πηγαίνω πιο συχνά στην θάλασσα νομίζω...

Ο Σύντομος μήνας.

Πάντα έχω στο νού μου τον Φεβρουάριο, ως τον "Σύντομο μήνα". Μου άρεσε που ξεχώριζε, που είχε μόνο 28 ημέρες. Επίσης τον Φεβρουάριο τον έχω συνδέσει με τις Απόκριες που μου άρεσαν όταν ήμουν μικρή και όχι πια...Αυτός ο Φεβρουάριος πάλι, ήταν τόσο γρήγορος...δεν τον κατάλαβα σχεδόν...

Πιστεύω ότι οι επιστήμονες θα έπρεπε κάποια στιγμή να ασχοληθούν με σοβαρά ζητήματα όπως τι συμβαίνει και πάντα "μπίπ" το σύμπαν όταν ετοιμάζεσαι να πάς διακοπές...έχω εκνευριστεί... και πακετάρω χωρίς checklist!