Escaping(?)

Μια εβδομάδα μετά επέστρεψα ανανεωμένη και προβληματισμένη (?)...

Φεύγοντας έγραφα ότι κάποια στιγμή πρέπει να ασχοληθούν οι επιστήμονες με το φαινόμενου όπου *μπίμπ* το σύμπαν μόλις ενημερώνεις ότι σκοπεύεις να πάρεις άδεια..

Ξαφνικά έχεις εκατό χιλιάδες δουλειές που ούτε φανταζόσουν ότι θα προκύψουν και τρέχεις πανικόβλητος/η, φτάνοντας στο αεροδρόμιο με την ψυχή στο γνωστό σημείο...

Επιστρέφοντας λοιπόν από τις διακοπές μου όμως, έχω και άλλο ένα project για την επιστημονική κοινότητα αφού επιθυμώ να ασχοληθεί επιτέλους κάποιος με το φαινόμενο του ότι οι μέρες των διακοπών περνάνε σαν αστραπή...Ναι ναι...το ξέρω, συμφωνεί όλος ο κόσμος...αλλά γιατί...γιατί ..γιατί να συμβαίνει αυτό??? Γιατί όταν είμαι στο γραφείο, σπρώχνω την εβδομάδα με τις μπουνίτσες μου και αυτή δεν προχωράει, και όταν φεύγω οι μέρες περνάνε σαν ένα σφηνάκι...?

Σημειώσεις από το ταξίδι:

Μέσα στην κακοκαιρία, ακολούθησα την συμβουλή της Έλσας, κατευθύνθηκα σε παραλιακό καφέ, όπου ήπια καφέ βλέποντας τα κύματα απέναντί μου, τα άσπρα σύννεφα να τρέχουν και τον ορίζοντα να απλώνεται μπροστά από το φλιτζάνι μου...

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να βλέπει αυτές τις εικόνες...σβήνει το μυαλό σου...αδειάζεις...

Θα πηγαίνω πιο συχνά στην θάλασσα νομίζω...