Christmas Tree(?)

I decorated the tree with christmass ornaments and lights during christmas 2003 and did not take them off.

During spring I used to love the way the ornaments shined under the sun.

Google Earth

Εδώ και μήνες παρατηρώ τον κόσμο, πόσο μουτρωμένοι και στραβωμένοι είναι όλοι! Ο κάθε ένας κλεισμένος στον εαυτό του, και η «Καλημέρα» να λέγεται μισή… με ανησυχεί αυτό..φαντάσου το σε ένα ενεργειακό επίπεδο, τόσα μουτρα και γκρίνια μαζί! Άντε να το αλλάξεις όλο αυτό! Και από την άλλη, ο κάθε ένας να έχει φτιάξει τον μικρόκοσμό του, που μέσα σε αυτόν είναι ασφαλής και ωραίος με πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις που γουστάρει…αλλά στο σύνολο τι γίνεται? Μπάχαλο…

Αυτές τις μέρες έγινε η αλλαγή! Ξαφνικά την 23η Δεκεμβρίου 2010 όλοι γύρω μου άρχισαν ξαφνικά να χαμογελάνε! Ευχές, χαμόγελα, όλοι άρχισαν να ντύνονται και να περιποιούνται τον εαυτό τους, άρχισαν να βγαίνουν και να βλέπουν αγαπημένα πρόσωπα, ακόμα και έξω ο κόσμος ήταν χαμογελαστός…και σκέφτομαι, πόσο φτιαχτό είναι όλο αυτό; Και πόσες μέρες θα διαρκέσει; Μέσα στον μικρόκοσμό μου, έχω πολλά χαμόγελα, αλλά τι γίνεται με τους άλλους;

Τελικά την γη είναι να την κοιτάς από τα έξω προς τα μέσα ή από το μέσα προς τα έξω;

Πολλές φορές παίζω ένα παιχνίδι με τον εαυτό μου, από τότε που ήμουν μικρή. Κλείνω τα μάτια, και  βλέπω τη γη, και μετά τις ηπείρους, και μετά την Ευρώπη, και μετά την Ελλάδα, και μετά την Αθήνα, και μετά το κέντρο, και μετά την πολυκατοικία μου, και μετά το δωμάτιό μου και μετά εμένα. Σε αυτό το σημείο δηλώνω ότι, Ναι! Εγώ είχα την ιδέα για το Google Earth, πολύ πίσω από την Google, αλλά που να τρέχεις τώρα Χριστουγεννιάτικα…

Quotes?

I love quotes. My dad rarely speaks about his student  years. I guess it must have been difficult for him to study abroad back in 1950's.

When I left for London, he gave me one of his books. It is called "International Thesaurus of Quotations". He told me that he likes using quotations when he writes.

Tonight I am anticipating.

Anticipation:

"If pleasures are greatest in anticipation, just remember that this is also true of trouble". Elbert Hubbard (writer, 1859), "Our thinking and our behaviour are always in anticipation of a response. It is therefore fear-based". Deepak Chopra (philosopher, 1946), "So not only do we need to deal with threats as they emerge, we have to be thinking in anticipation of future threats, and the things we do have to be things that enable the system to continue to work". Janet Napolitano (politician 1957)

I guess these are three good ways to make me feel I should stop worry about it...

Αγοράνθρωπος...

'Όταν με ρωτάει κάποιος τί δουλειά κάνω, αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα: το επάγγελμά μου δεν έχει λέξη...δεν είμαι γιατρός να πω γιατρός, δεν είμαι ναυτικός να πω ναυτικός (άσχετο)...δεν είμαι κομμώτρια να πω κομμώτρια, και αρχίζω τα: "εργάζομαι στο marketing", "εργάζομαι στην επικοινωνία", "είμαι Τραπεζικός" (άσχετο επίσης, αλλά ξεμπερδεύω εύκολα, όταν με ρωτάει κάποιος που δεν με ενδιαφέρει), κ.ο.κ.

Marketing λοιπόν, και να, η χρήση των greeklish που λέγαμε...Δεν πάω να δικαιολογήσω τον εαυτό μου, αλλά όλοι το marketing, marketing το λέμε....από την λέξη market που σημαίνει αγορά.

Άρα ως marketer, είμαι ένας αγοράνθρωπος....ένας άνθρωπος της αγοράς.

Η αγορά του Portobello είναι η δεύτερη πιο αγαπημένη μου αγορά από όσες έχω πάει, η πρώτη είναι το khan hallili, στην Αίγυπτο. Και το λέω χωρίς τουπέ, σκέτο. Γιατί μου αρέσουν όλες οι αγορές εμένα. Μου αρέσουν τα παζάρια, και τα μικρά και τα μεγάλα, οι λαϊκές, τα "καλάθια", αλλά μου αρέσουν και κάτι υπερχλιδάτα malls στο america που πήγα, αγοράανθρωπος δεν είμαι άλλωστε?

Αν είναι όμως έτσι, καλώς είναι, γιατί εμένα οι αγορές μου άρεσαν πάντα, από μικρή ένοιωθα ότι η αγορά του κέντρου -ας πούμε- η Αθηνάς και η Αιόλου, είναι σαν μια προέκταση του σπιτιού μου, τόσο άνετα ένοιωθα να περπατάω σε αυτές,...

Τώρα πάλι, από όλες αυτές τις αγορές, πώς κατάφερα να εργάζομαι στις "χρηματαγορές", αυτό είναι μια άλλη ιστορία....

Ανοίγω μια μικρή παρένθεση (Οι χρηματαγορές, νοιώθω ότι είναι οι λιγότερο sexy αγορές, από όλες τις αγορές....Το προϊόν, το "χρήμα" δηλαδή, είναι από την μία τόσο αναγκαίο για να αγοράσεις αγαθά, από την άλλη όμως το να το μαρκετάρεις, είναι τόσο βαρετό και ίσως με τον τρόπο που γίνεται ανήθικο (?)....Βέβαια, ακόμα και στα παζάρια όταν πάς, ο μανάβης στοιχίζει τα μήλα του, και τα γυαλίζει για να φαίνονται πιο ελκυστικά....και όλοι ξέρουμε τι σκαρώνουν οι ψαράδες με τα ψάρια τους...

Πώς όμως να στολίζεις το "χρήμα"? Είναι τόσο ειρωνικό να εργάζεσαι σε Τράπεζα αυτή την περίοδο....να ακούς και να βλέπεις όλη αυτή την κατάσταση, γύρω σου, και δίπλα σου, και εσύ ουσιαστικά να είσαι "μέσα" στο σύστημα και να πρέπει να βρίσκεις "smart & sexy" τρόπους να προωθείς το δικό σου προϊόν...!)

Κλείνω την παρένθεση όμως γιατί εγώ, είμαι ένας τόσο "ροζ" άνθρωπος... και απόψε  θα ήθελα να είμαι αλλού...ως αγοράνθρωπος έχω την ανάγκη να ονειρεύομαι και να ταξιδεύω, ας πούμε λοιπόν ότι είμαι σε μια άλλη αγορά, σαν αυτή του Portobello....νομίζω ότι αυτό έχω ανάγκη απόψε...οπότε θα ονειρευτώ...την τελευταία μου βόλτα εκεί...

Για μένα η αγορά αυτή είναι όπως η γεύση που σου αφήνει το Flowers in the window, των Travis...θέλεις να τραγουδήσεις, θές να σφυρίξεις, είναι σαν να σε καίει ο ήλιος στα μάγουλα το πρωί....

Από την ώρα που φτάνεις εκεί, ξεδιπλώνει μπροστά σου, μια ατελείωτη σειρά από αρώματα, γεύσεις, ασημικά, αντίκες, και όλοι φωνάζουν μαζί, και όλα τα τουριστάκια βγάζουν φωτογραφίες και σταματάνε την ροή!

Όλα είναι τόσο στολισμένα, και τόσο γυαλισμένα, είναι ακόμα γυρισμένα προς την σωστή μεριά για να τραβήξουν την προσοχή σου...

 

Οι αντίκες....

...για τις αντίκες θα μπορούσα να γράφω μέρες...Αρκεί να κάνεις μια ερώτηση σε έναν πωλητή σχετικά με κάτι που σου γυάλισε, και θα ακούσεις όλη την ιστορία του αντικειμένου, ειπωμένη με ένα στυλ βαρύ αγγλικό, για το ποιός το είχε και πόσο χρονών είναι, που λες από μέσα σου ότι "Δεν γίνεται! Σε όλους τα ίδια λέει!". Αλλά ψαρώνεις και τελικά το αγοράζεις στην επιστροφή, στο ανέβασμα, και τελικά χαμογελάς κάθε φορά που το βλέπεις...αυτό δεν έχει σημασία, άλλωστε?

Πίσω στην πραγματικότητα....και σκέφτομαι...ένα από τα βασικότερα ερωτήματα στο marketing είναι το κατά πόσο δημιουργεί ή ικανοποιεί ανάγκες. Οι ανάγκες είναι οι βασικές ανθρώπινες απαιτήσεις και γίνονται επιθυμίες, όταν ο καταναλωτής αρχίζει να ψάχνει προϊόντα & υπηρεσίες για να τις ικανοποιήσει, δημιουργώντας ζήτηση...(για αυτό τον λόγο υπάρχουν όλες οι αγορές του κόσμου άλλωστε....). Πάντα όσοι εργάζονται στις αγορές θα βρίσκουν τρόπους να τραβήξουν την προσοχή του καταναλωτή, είτε γυαλίζοντας τα ασημικά στον πάγκο, είτε γυρίζοντας τις μπανάνες προς την ίδια πλευρά....είναι και αυτό μέρος του παιχνιδιού(?)...

How it all started(?)...Pipilotti Rist

Σεπτέμβριος 2000

Όσο εγώ ετοιμαζόμουν να φύγω για Λονδίνο για το μεταπτυχιακό μου, η Ιρίνα είχε ήδη φύγει για την Νέα Υόρκη. Η Ιρίνα είναι  ακόμα εκεί…με τις δυσκολίες της και τις επιτυχίες της…Η Ιρίνα είναι μπαλαρίνα, Ιρίνα…μπαλαρίνα…η σύνδεση είναι εμφανής σε όλους φαντάζομαι…

Η Ιρίνα νομίζω ότι γεννήθηκε για να χορεύει…όταν την βλέπεις στη σκηνή απλά λάμπει, ακόμα και αν είναι με 39 πυρετό…σήμερα πια χορογραφεί…την θαυμάζω όχι μόνο για τα όσα κάνει, αλλά περισσότερο από όλα για το ότι είναι ακόμα εκεί!Η Ιρίνα με προσκαλούσε στη Νέα Υόρκη για χρόνια, εγώ πάλι έλεγα ότι η Νέα Υορκη δεν είναι από τα ταξίδια που τρελαίνομαι να κάνω….και όλο το ανέβαλα…Πάντα ήθελα να κάνω ένα ταξίδι μόνη μου, χρόνια το είχα στο μυαλό μου..αλλά πάντα αυτό που είχα στο μυαλό μου-  ήταν πιο ethnic…και όχι η Νέα Υόρκη…ένοιωθα ότι θα πήγαινα να δώ ένα μεγαλύτερο Λονδίνο….την πρωτεύουσα του καταναλωτισμού…μια απρόσωπη μεγαλούπολη…και όμως…

Οκτώβριος 2008, στο γραφείο εκείνη την περίοδο ζούσα μια «τρέλλα», οι μέρες περνούσαν η μία μετά την άλλη, και εγώ είχα ζοριστεί με το πόσο γρήγορα περνούσε ο καιρός.…μιλώντας μια μέρα στο skype, αποφάσισα να κλείσω τα εισητήρια και να περάσω 15 μέρες τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, στους φίλους μου στην Νέα Υόρκη….

Και ξαφνικά, από εκεί που τόσα χρόνια αυτός ο προορισμός δεν βρισκόταν στο δικό μου Travel Plan, ξαφνικά βρέθηκα να διαβάζω, να οργανώνω, να ονειρεύομαι τι θα δώ, και που θα πάω….βόλτες, μουσεία, γκαλερί, το Soho, ήθελα να μπώ σε ένα κίτρινο ταξί και να δω το διαχωριστικό τζάμι, να πιώ καφέ στο central park και να δώ από κοντά την Αλίκη, να μπώ στο subway, να φάω hotdog, και να κάνω όλες τις αμερικανιές που έχω δει στις ταινίες τόσα χρόνια, καλύπτοντας τις τύψεις μου με γερές δόσεις τέχνης για εξιλέωση….

Τελικά στο ταξίδι δεν έμεινα μόνη….Είδα όμως την Νέα Υορκη, όπως δεν θα μπορούσα να την είχα δει και έχω μοναδικές αναμνήσεις…Μια από τις πιο αγαπημένες και σημαντικές για μένα είναι η πρώτη φορά που πήγα στο ΜΟΜΑ.Στο ισόγειο του μουσείου, παρουσιαζόταν το έργο της Pipilotti Rist, “Pour Your Body Out (7354 Cubic Meters).” Ένα τεράστιο video installation, το οποίο απλωνόταν στους τοίχους του lobby και του πρώτου ορόφου του μουσείου….Ο ήχος, τα χρώματα, το πόσο "μέσα" έμπαινες σε όλο αυτήν την εμπειρία που ζούσες, αλλά και το πόσο «μικρός» ένοιωθες, βλέποντας την φύση σαν να είσαι κάτι τόσο μικρό …

Οι τουλίπες...Οι τουλίπες λοιπόν...Έχω μια αδυναμία στις τουλίπες, από τότε που αγόρασα κάτι ξύλινες τουλίπες από το Amsterdam, φοιτήτρια, και τις είχα στην είσοδο του σπιτιού μου να με χαιρετούν στο μπες-βγες….Κάποιος κάποτε μου είπε ότι δεν μπορείς να φυτρώσεις μια μόνο τουλίπα  μόνη της…θέλει παρέα…Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια…από γεωπονικής άποψης…εμένα πάντως μου έκανε νόημα.

Sincerity(?)

Sincerity is a difficult word to define...

Looking up some dictionaries, I found so many different definitions...

"the quality of being open and truthful",

"being open and genuine, not deceitful",

"the quality or condition of being sincere”,

“freedom from duplicity",  

“the quality or state of being sincere”,

“honesty of mind”,

“freedom from hypocrisy in one’s heart of heart…

That last one made sence!

…freedom from hypocrisy in one’s heart of heart…

Skakespear used these words in Hamlet… 

“Give me that man

That is not passion’s slave, and I will wear him

In my heart’s core—aye, in my heart of heart,

As I do thee.”

(Hamlet Act 3, scene 2, 71–74)

In one’s heart of hearts -  meaning - in the innermost recesses of one’s heart, in one’s most private and pure thoughts & feelings.

Today this expression is used to assure the veracity or sincerity of any statement of belief. But is sincerity the road we need to travel for a better way of life? And are people ready to listen to the truth?

I used to live in Devonport House during my first year in London, it was a beautiful place and I fell in love with it the first time I saw it...It was located right outside the entrance of Greenwich park where we used to go barefoot...

When I arrived to Devonport House the artist that decorated the courtyard had placed a big  sculpture presenting a big metal Question Mark, maybe to remind us of all the questions in our heads…

3 years later, another artist, French this time, François Hameury, installed right at the same spot, “The Throne of Earthly Kings”, a major piece of public sculpture, it was a big metal futuristic throne…

When I first saw it, I admit missing the old Question Mark…

And then I got a little closer…and saw that small sign..

May all who sit here have the courage

to be true to themselves.

The world is a kingdom

for those who search inside.

Since then I honor the Question Mark…as a way of trying to be true to myself…

Love Song (?)

How can I keep my soul in me, so that
it doesn't touch your soul? How can I raise
it high enough, past you, to other things?
I would like to shelter it, among remote
lost objects, in some dark and silent place
that doesn't resonate when your depths resound.
Yet everything that touches us, me and you,
takes us together like a violin's bow,
which draws *one* voice out of two separate strings.
Upon what instrument are we two spanned?
And what musician holds us in his hand?
Oh sweetest song.

Greeklish- A post wearth reading

Tο προσπάθησα με τα αγγλικά, αλλά μάλλον δεν μου βγαίνει...οπότε ξεκινώ τα ελληνικά..alla meta pali mou vgenei to greeklish...alitheia den xero ti exo pathei...sigxisi!!!

Den katapiezomai tha sinexiso opos na nai...diladi, ellinika, agglika kai greeklish enallax...alloste eimai se mia fasi pou den xero an tha enimeroso pote kanenan gia afto to blog, opote to paizo poli anesi!

Πριν συνεχίσω όμως, αξίζει να αναφέρω το εξής, κάνωντας copy-paste από την wikpedia giati einai kai mesimeri, exo girisei apo to paidiko xristougennatiko party tou grafeiou kai eimai thripsala (180 paidakia me nikisan panigirika!!!):

so,

Τα Greeklish (Γκρίκλις), από τις λέξεις greek (ελληνικά) και english (αγγλικά), γνωστά και ως Grenglish, Λατινοελληνικά ή Φραγκολεβαντίνικα, είναι η ελληνική γλώσσα γραμμένη με το λατινικό αλφάβητο. Είναι ένα είδος μεταγραφής.

Τα greeklish χρησιμοποιούνται στο διαδίκτυο όταν Έλληνες επικοινωνούν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, IRC ή instant messaging. Επίσης, χρησιμοποιούνται πολλές φορές σε μηνύματα τύπου SMS (κινητής τηλεφωνίας), καθώς και μεταξύ Ελλήνων που ζουν καιρό σε αγγλόφωνες χώρες (den eimai mia apo aftous, to xero!)

Στο παρελθόν ήταν δύσκολη η αναγνώριση των ελληνικών χαρακτήρων από τους υπολογιστές, γιατί δεν παρείχαν ανάλογη υποστήριξη όλα τα υπολογιστικά συστήματα. Σήμερα τα λειτουργικά συστήματα υποστηρίζουν πολύ περισσότερες γλώσσες, μεταξύ των οποίων και τα ελληνικά, και είναι πιο εύκολο να επικοινωνήσουν Έλληνες μεταξύ τους στη μητρική τους γλώσσα στο Διαδίκτυο.

Ωστόσο πολλοί χρησιμοποιούν ακόμα τα greeklish γιατί είναι γρηγορότερα στην πληκτρολόγηση και δεν υπάρχει λόγος να έχουν σωστή ορθογραφία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές να ξεσπά ένας άτυπος πόλεμος για την χρήση τους, καθώς δεν είναι εύκολα αναγνώσιμα από χρήστες που δεν είναι συνηθισμένοι σε αυτό τον τρόπο γραφής, ή για λόγους ευκολότερης κατανόησης των κειμένων.

Τύποι Greeklish-afto den to xera...

Τα Greeklish μπορεί να είναι ορθογραφικά, δηλαδή να ακολουθούν τους κανόνες της ελληνικής ορθογραφίας, ή να είναι φωνητικά, δηλαδή να σκοπεύουν στη φωνητική απόδοση των ελληνικών. Ο περισσότερος όμως κόσμος χρησιμοποιεί ένα "μικτό" σύστημα, που συνδυάζει το θέμα της ορθογραφίας με την φωνητική απόδοση, χωρίς η γραφή να έχει ισχυρή τυποποίηση.

What would Darwin say...

Quoting Darwin, "It is not the strongest of the species that survives, nor the most intelligent... It is the one that is the most adaptable to change"... So how adaptable to change am I really? Big changes, small changes, new friendships, old friendships, career, bank loans, the economic crisis, social life, sex life, values, preferences and styles... things are changing on their own pace, but how fast am I following, and how "adaptable" to all those changes am I really?

Blogging 1001...

When studying, I learned that there are different types of consumers (and in this case I project it to simple people,I guess )...early adopters...followers...innovators..
I always thought I was an innovator..
I thought that I would be one of the firsts to create a new type of product, visit new places, travel, try a new product that has been introduced into the marketplace,buy something I dont need... Lets not forget innovators are often thought to be opinion leaders as well...haha!
The second subgroup within a population that begins the use of an innovation, are called Followers. They follow innovators and precede the early majority. Their role is to be opinion leaders as well.....

So why did I decide to start a blog...now, when almost half of the people I know, allready have one?am I late? did I miss something?
Ok, I admit that I still love the way the old notebooks smell, look and feel, but I dont like the "secret" of keeping them...
So is a blog a safer place, to keep your thougths?
I dont know why I started this blog, the only thing I am sure of, is that it is going to be full of questions...
Is it going to be in English, Greek or both?
Am I going to post photos?
How often will I update?
Am I going to get bored?
Am I going to let my friends know about it?
continuing questions @post#2...